Zajęcia dotyczące typów umysłu spowodowały, iż zaczęłam się zastanawiać nad tym jak typ umysłu, który posiadam wpływa na wykonywanie mojej pracy. Kiedy tak zastanawiałam się pojawiały się w mojej głowie różne pytania a było ich wiele.
Przytoczę te z nich, które były inspiracją do napisania tej pracy.
Oto one:
- Czy typ umysłu ma znaczenie w praktyce psychoterapeuty Gestalt, a jeśli tak to jakie ?
- Czy typ umysłu ma wpływ na wybór metody pracy psychoterapeutycznej ?
- Co w danym typie umysłu ułatwia pracę psychoterapeuty Gestalt, a co utrudnia?
- Czy jest typ umysłu, który uniemożliwia pracę w zawodzie psychoterapeuty?
- Czy jest typ umysłu który uniemożliwia pracę w zawodzie psychoterapeuty Gestalt?
- Czy jest typ umysłu szczególnie wskazany aby zostać psychoterapeutą Gestalt?
- Czy wybierając kandydatów do szkoły psychoterapii dodatkowym kryterium powinno być posiadanie określonego typu umysłu ?
Kiedy tak zastanawiałam się nad sobą i próbowałam odpowiadać na nasuwające się wciąż pytania, postanowiłam, że tematem mojej pracy zaliczeniowej będzie próba odpowiedzi na najbardziej nurtujące mnie pytanie: czy posiadany typ umysłu może wpłynąć na pracę psychoterapeuty Gestalt, a jeśli tak to w jaki sposób? W pracy tej spróbuję połączyć własne doświadczenie psychoterapeuty Gestalt z nowo zdobytą wiedzą na temat typów umysłu. Przedstawię tu mój punkt widzenia nie poparty badaniami naukowymi, taką analizę przyszłego psychologa, psychoterapeuty Gestalt.
Zajęcia dotyczące typów umysłu spowodowały, iż zaczęłam się zastanawiać nad tym jak typ umysłu, który posiadam wpływa na wykonywanie mojej pracy. Kiedy tak zastanawiałam się pojawiały się w mojej głowie różne pytania a było ich wiele.
Przytoczę te z nich, które były inspiracją do napisania tej pracy.
Oto one:
- Czy typ umysłu ma znaczenie w praktyce psychoterapeuty Gestalt, a jeśli tak to jakie ?
- Czy typ umysłu ma wpływ na wybór metody pracy psychoterapeutycznej ?
- Co w danym typie umysłu ułatwia pracę psychoterapeuty Gestalt, a co utrudnia?
- Czy jest typ umysłu, który uniemożliwia pracę w zawodzie psychoterapeuty?
- Czy jest typ umysłu który uniemożliwia pracę w zawodzie psychoterapeuty Gestalt?
- Czy jest typ umysłu szczególnie wskazany aby zostać psychoterapeutą Gestalt?
- Czy wybierając kandydatów do szkoły psychoterapii dodatkowym kryterium powinno być posiadanie określonego typu umysłu ?
Kiedy tak zastanawiałam się nad sobą i próbowałam odpowiadać na nasuwające się wciąż pytania, postanowiłam, że odpowiedzieć na najbardziej nurtujące mnie pytanie: czy posiadany typ umysłu może wpłynąć na pracę psychoterapeuty Gestalt, a jeśli tak to w jaki sposób? W pracy tej spróbuję połączyć własne doświadczenie psychoterapeuty Gestalt z nowo zdobytą wiedzą na temat typów umysłu. Przedstawię tu mój punkt widzenia nie poparty badaniami naukowymi, taką analizę psychologa, psychoterapeuty Gestalt.
Aby zostać psychoterapeutą Gestalt trzeba przejść długą i żmudna drogę, a wędrówka ta nigdy się nie kończy. Kandydaci do szkoły psychoterapii Gestalt muszą na początek spełnić kilka wymogów formalnych dotyczących wykształcenia, stanu zdrowia. Później rozpoczyna się roczny staż podczas, którego potencjalni kandydaci są weryfikowani pod kątem przede wszystkim możliwości osobowościowych do wykonywania zawodu. Nie można jednoznacznie określić jakie cechy umysłowe nadają się do wykonywania tak specyficznego zawodu, a dodatkową trudność w określeniu pożądanych cech stanowi różnorodność osób zgłaszających się po pomoc, którzy mają różne możliwości odbioru i wartościowania informacji.
” Gestalt”, to “całość która jest czymś więcej niż sumą swoich części “. Gestalt to pomoc w uzyskaniu ogólnej świadomości o sposobie funkcjonowania, procesach twórczego dostosowania się do otoczenia, integrowania obecnego doświadczenia, unikach i mechanizmach obronnych. Celem omawianej terapii jest praca z ludźmi w taki sposób, aby mogli radzić sobie z życiem lepiej niż przed rozpoczęciem jej, a kierunek zmian, które mają do tego doprowadzić wyznacza klient sam. Jak się ma do tego typ umysłu gestaltysty ? Zacznę od analizy obserwatora. Czy ten preferowany przez niego analityczny typ umysłu, który jest zdystansowany w kontaktach interpersonalnych i ufa swoim skrupulatnym obliczeniom poradziłby sobie z terapią Gestalt ? Według mojej oceny podstawową przeszkodą (nie wiem czy do pokonania, a jeśli tak to na ile), jest dla obserwatora dystans emocjonalny do ludzi. Terapia Gestalt to kontakt, to spotkanie, wymiana między Ty i Ja. Gestalt to otwartość terapeuty na subiektywny świat przeżyć klienta, czasem wbrew faktom. Analizując, więc możliwości obserwatora w pracy terapeuty gestalt myślę, że osoby posiadające ten typ umysłu będą czuły się lepiej tam gdzie nie wymagany jest kontakt i gestaltowska wymiana z ludźmi. Myślę, że psychoterapeuta Gestalt to nie zawód dla osób z typem umysłu obserwatora.
A teoretyk tworzący koncepcje podporządkowane logicznej ścisłości i spójności, działający w kategoriach teorii i badań, mając schematy dedukcyjne i ścisłe procedury postępowania ? Ten logik uznający wagę konsekwentnego działania regulowanego ścisłym schematem, który skłonny jest ignorować fakty na rzecz stworzonych schematów, czy będzie otwarty na klienta, na jego subiektywny świat przeżyć? Czy posiadając umiejętność ścisłego planowania w szerszej skali, dobrze działając jako twórca planów przy zadanych celach, mając zbyt sztywne myślenie strategiczne, czy zostawi przestrzeń klientowi do poszukiwań i dokonywania własnych wyborów? Czy nie ulegnie pokusie interpretowania sytuacji opisywanych przez klienta, jako zamknięte i pewne zamykając klientowi możliwość eksperymentowania, doświadczania biegunowości? Czy zbyt sztywne myślenie, oraz schematy nie utrudnią czy wręcz nie uniemożliwią czerpania z całego spektrum możliwości między dwoma biegunami?
Pragmatyk postrzegający świat faktów ze swej subiektywnej perspektywy, jako terapeuta Gestalt?!
Być może. Tylko, na czym swój styl pracy może budować a co może mu ją utrudnić? Budowę swojego stylu pracy może oprzeć na zdolności improwizacji, umiejętności wykorzystywania możliwości tkwiących w sytuacji. Jeżeli posiądzie umiejętność postrzegania faktów przedstawianych przez klienta, nie z własnej a klienta subiektywnej perspektywy. Ponieważ jest typem konstruktora może modelować, konstruowanie na nowo świata subiektywnych przeżyć klienta. Modelując musi pamiętać, że wyboru dokonuje klient. Cechy temperamentu takie jak siła i odporność układu nerwowego oraz ruchliwość, które posiada pragmatyk to zasoby pomocne w pracy terapeuty. Przeszkodą w terapeuty Gestalt dla tego typu umysłu może być funkcjonowanie w perspektywie krótkoterminowej, które może zawężyć perspektywę widzenia przeżyć klienta. Na postrzeganie świata ze swej subiektywnej perspektywy psychoterapeuty nie ma miejsca w psychoterapii Gestalt, tak jak dla braku chłodnego dystansu do faktów, choć uczucia jako dominujące kryterium oceny może sprzyjać budowaniu relacji terapeutycznej.
Ostatni typ to wizjoner, łatwo dokonujący globalnych ocen sytuacji (dzięki intuicji), szybko uzyskuje orientacje w sytuacjach złożonych i trudnych do przedstawienia w formie ilościowej. Czy to typ, który dobrze spełniałby się w roli psychoterapeuty Gestalt? Myślę, że to jest typ, który najlepiej pasuje do założeń gestaltu, właśnie ze względu na posiadaną intuicję, która pozwala mu na dokonanie globalnych ocen sytuacji nawet w sytuacjach złożonych i trudnych. Łatwość komunikowania różnych subiektywnie doświadczalnych perspektyw, wizji, wglądów intelektualnych, to bardzo cenna umiejętność ułatwiająca a może nawet umożliwiająca pracę w konwencji Gestalt . Gestalt to “sztuka kontaktu” gdzie zdolność skutecznego komunikowania się z otoczeniem jest niezbędna , a umiejętność tę również wizjoner posiada.
Monika Kopij
