Syndrom Dorosłego Dziecka Alkoholika (DDA) zawdzięcza swoją nazwę terapeutom pracującym z członkami rodzin osób uzależnionych od alkoholu.
Zauważyli, że osoby pochodzące z domów gdzie jeden czy dwoje rodziców mieli problemy z uzależnieniami, mają wiele wspólnych cech, które to charakteryzują takich ludzi.
Dorosłymi Dziećmi Alkoholików nazywa się powszechnie osoby, które pochodzą z rodzin z problemem alkoholowym.
Marzenna Kucińska stwierdza, iż „Dorosłe Dzieci Alkoholików to ludzie, którzy wychowywali się w rodzinach nadużywających alkoholu. Gdy byli dziećmi, musieli zbyt wcześnie dorosnąć. Są dorośli, a nadal w głębi siebie pozostają dziećmi” [1].
John Bradshaw jest zdania, iż dorosłym dzieckiem staje się osoba, której potrzeby, w tym przede wszystkim potrzeba przynależności, były w dzieciństwie nagminnie lekceważone. Jeżeli tak się stanie, osobie mającej ciało dorosłego na zawsze towarzyszyć będzie wewnętrzne dziecko i jego niezaspokojone potrzeby bezpieczeństwa i przynależności. J. Bradshaw dodaje, że może być to źródło zachowań kompulsywnych i nałogowych [2]
Charakterystyka osób z Syndromem DDA
Na podstawie swojej wieloletniej pracy badawczej, Janet Woititz, wyróżniła kilkanaście problemów, które są charakterystyczne dla osób z Syndromem DDA. Są to między innymi:
1-konieczność domyślania się jakie zachowania są normalne;
2-trudności z przeprowadzeniem swoich zamiarów od początku do końca; 3-3-3-3 – kłamstwa, nawet gdy nie wymaga tego sytuacja;
4 – bezlitosne osądzanie siebie; trudności w przeżywaniu radości;
5 – traktowanie siebie bardzo poważnie;
6 – kłopoty z nawiązywaniem bliskich kontaktów;
7 – czy też przesadne reagowanie na zmiany, na które nie mają wpływu [3]
Maria Ryś wymienia z kolei aż czterdzieści siedem cech charakteryzujących osoby z Syndromem DDA.
Wśród nich znalazły się między innymi:
• obniżone poczucie własnej wartości (jako wynik złego traktowania w dzie-
ciństwie);
• brak poczucia bezpieczeństwa (wskutek odrzucenia przez rodziców);
• brak zaufania do siebie;
• podatność na zranienie uczuciowe;
• obawy przed przeżywaniem i okazywaniem uczuć;
• poczucie winy przy robieniu czegoś dla siebie;
• brak zadowolenia z siebie, nawet w przypadku jednoznacznych sukcesów;
• niewłaściwe wyznaczanie granic, nieumiejętność mówienia ,,nie”;
• brak zaufania do innych;
• poczucie osamotnienia;
• trudności w tworzeniu bliskich związków;
• obawy przed konfliktami i okazywaniem gniewu;
• brak umiejętności przebaczania;
• poczucie inności i odmienności w stosunku do innych;
• obawy przed odrzuceniem;
• zbyt silne reagowanie na niespodziewane zmiany;
• brak umiejętności w realizacji własnych dążeń;
• trudności w harmonijnej współpracy z innymi;
• brak umiejętności rozluźnienia się i zabawy;
• trwanie w niekorzystnych dla siebie związkach;
• tendencja do impulsywnych zachowań i reakcji;
• tendencje do uzależnień;
• zachowania autodestrukcyjn [4]
Jeżeli pochodzisz z domu gdzie jeden z rodziców czy dwoje mieli problem przeciwalkoholowy, jeżeli zauważyłaś/łeś u siebie kilka czy kilkanaście w/w cech, które przeszkadzają Ci w lepszym funkcjonowaniu w życiu, w relacji z partnerem/ką i chcesz się przyjrzeć swoim problemom, zapraszamy na wizytę do specjalisty Ewy Liberki, który od wielu lat prowadzi, terapię indywidualną i grupową z osobami z syndromem DDA
Pamiętaj, że „Tysiąc milowa podróż, rozpoczyna się od pierwszego kroku” Lao Tsy
Autor: Ewa Liberka
Literatura
1. Kucińska M., Dorosłe Dzieci Alkoholików. Pobrane z:
http://charaktery.eu/artykul/dorosle-dzieci-alkoholikow, data dostępu: 12.02.2019 r
2. Bradshaw J., Zrozumieć rodzinę: rewolucyjna droga odnalezienie samego siebie,
Instytut Psychologii Zdrowia i Trzeźwości, Warszawa 1994.
3. Woititz J., Dorosłe dzieci alkoholików, Wydawnictwo Akuracik, Warszawa 2000.
4. Ryś M., Rodzinne uwarunkowania psychospołeczne funkcjonowania Dorosłych Dzieci
Alkoholików, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007.
